باز باران با ترانه...می خورد بر بام خانه... خانه ام كو؟ خانه ات كو؟ آن دل دیوانه ات كو؟ روزهای كودكی كو؟ فصل خوب سادگی كو؟ ***یادت آید روز باران گردش یك روز دیرین؟ پس چه شد دیگر ، كجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین در پس آن كوی بن بست در دل تو ، آرزو هست؟ ***كودك خوشحال دیروز غرق در غم های امروز. یاد باران رفته از یاد،آرزوها رفته بر باد. ***باز باران‌،‌باز باران می خورد بر بام خانه بی ترانه، بی بهانه شایدم! گم كرده خانه؟...

دهان دختر زیبا تهی ز

دندان است

که هر شکسنه دندان

بهای یک نان است

هیچ کس فکر نکرد که

در آبادی ویران شده دیگر نان نیست و همه مردم شهر بانگ برداشته اند که چرا سیمان

نیست

و کسی فکر نکرد که

چرا ایمان نیست

و زمانی شده است که به غیر از انسان هیچ چیز ارزان نیست..