تاريخ : چهار شنبه 27 / 6 / 1391برچسب:, | 10:0 | نویسنده : م

چند بار تو زندگيت به بقيه باج دادي، چند بار رابطه ات با ديگران را با باج دادن، خريدي! چند بار به خاطر كساني كه دوستت هستند و دوستشون داري، به اطرافيانش باج دادي، حرفهايي رو كه دلت مي خواست بزني، نزدي! اگه اون قدر بزرگوار نيستي كه بتوني ازش بگذري! اگه اون قدر رو اعصابت مي ره! بزن لهش كن! حرفهات رو رك و پوست كنده بزن! مهم نيس چي مي شه! مهم اينه كه تو تا آخر عمر به اين فكر نمي كني كه چه قدر مظلومي! كه چه قدر بهت ظلم مي شه!

ولي يك راه ديگه هم هست، اون آدم رو كلا" بزار كنار، ديگه بهش اهميت نده! ديگه بهش باج نده! انگار يك درخت هست و اون هم هست! نزار تمام زندگيت رو تسخير كنه! كسي هم كه دوست هست و دوست داره، بايد بفهمه كه تو حق داري، تو زندگيت خودت باشي! تو حق داري باج ندي! اگه نفهميد اون رو هم بزار كنار! زندگي اون قدر ارزش داره كه اون رو با مسائل بي اهميت هدر ندي!